Yüz on ikinci aşk katiliyim.
Kendi devşirilmesini bekleyen, ancak beklemsiz devşirilmiş uzak bir ülkenin kentiymişim.
Özünde iyi, kalıbında adam; erkekliği erkek saymazken şovenist ruhum meğer ağlamlı bir karanlık korkağıymışım.
Geçmişin ezinliğiyle yaşamak zor bir karartı.
Yüz on ikinci aşk katili, serseri bir aşık.
Ölüme baş koyan, ancak ölümden en çok kendisi için korkan aşktrist.
Tütün içmekten sararmış parmkalarını gizemlerken, ruhuna bir fırça darbesi daha konuyor yüz on ikinci aşktirstin aşığı tarafından.
Ve kolay değil Yüz on ikinci aşk katili olmak.
Yüz on iki insanı tanımak.
Yüz on iki insan için Yüz on ikin gece uyumamak.
Yüz on iki geceyi de zift misali çaya bulamak.
Her geceye özel şair olmak.
Aşık olmak, siz olmak, hep sen olmak…
Ölümü ücra, yaşamıysa yine ücra.
Kalımı dertsizlike derman olurken, hiçbir kalıba girmeyen vücut hatları.
Uzun saçına rüzgar değerken, rüzgarın çıkardığı sesten ürker yüz on ikinci. .
Yeni gecemsilere önlük örerken göz kapakları, sokaklarda bir o bir de ayak sesleri.
-Geçen çok yolculuklu çok yolculuklu otobüs seferlerini saymazsak-
Kimsesi yok yüz on ikinci’nin.
Bir kendisi.
Varsa yoksa kendisi.
Gelecek kaygısıyla geleceğini talan ederken gözünde yüz on iki damla.
Ve yanakları yine tuzlanıyor.
Düşünüyor yüz on ikinci ve senarist çok zalim bu kez.
Alabildiğine nefretten türemiş,simsiyah sakallı, mavi gözlü bir gürültücü,korku.

Ölmek istiyor yüz on ikinci.
- Yasak.
Çekip gitmek istiyor yüz on ikinci.
-Yasak.
Ağlamaklı oluyor çocuksu dudakları.
Bari “aşk” olsun yüz on ikinci.
/En büyük yasak.

Yüz on ikinci.
Aşkın terkesizliğinde, dört duvarın arasında sıkışan bir fare misali.
Zavallı ve kocaman bir yalnız.

Hiçbir kimsesizlik sahiplenmiyor.
Kimse hiçliği sevmiyor.
Kimse yüz on ikinci aşktristi de sevmiyor.