kalbimdeki ışıklar bile ürktü yalnızlığımdan
anlamı çizik sözcükler sarıyordu beni
her göz attığımda sana yeniktim
padişah oğlu bakışların nezaretinde
yaşayamamaklara sürgün
cümleler oyun oynuyordu benimle

denizleri hare hare yapan senin minik taşların


kumsal sıcaklığın tanımıyordu ıslaklığımı
deniz kabuğun altındaydı ayaklarımın
senin değerlerini bir fiskede devirdim
bir fiske girdim kendime
en tepemdeyken güneş


deniz anası elli metre ilerde,çocuk ruhumda
yayıyordu saydam gövdesini,inerken kayalardan
sıcaklığıma

terliyordu deniz


kıyıda suya giriyordu insanlar
zaman duruyordu güneşte


bir kıyıda bana aitti yalnızlığım
her insan kendi denizinde
öyleyse bu gurur niye
bir damla oldum diye
denize


yakamozlar bile kaçtı yalnızlığımdan
lâciverte büründüm denizle
ey beyaz yansıması ay’ın
bir çizgi ışık gönder yoluma


zik zak çiziyor usumda
yalnız bırakmıyor sözcükler
padişahın oğlu nezaretinde!


8 2 2012 / Nazik Gülünay