.

Alacaktım şöyle dost elini elim içine,
En tenha sokağından,
En geniş caddesine,
Gezdirecektim şehri adım adım.

Kaybolmuşluklarımızla,
Bulaşacaklarımızı,
O anın içinde harmanlayıp,
Bir etmek için.

Varlıkla yokluğu,
Kazanmakla kaybetmeyi,
Aynı potada eritip,
Yeni bir kalıba dökecek,
Ve o dost elin gözlerine fısıldayacaktım,
Hayat diyecektim,
Bizim bildiğimizin dışında,
Bir bütün biliyor musun,
Siyahla beyazın ayrılmazlığı gibi,
Oysa uçları seçerken bizler,
Yaşamak için.

Ölümüne sevmek gibi,
Onarken deşmek gibi,
Susamışken boğulmak gibi,
Tezatların aykırılığında değil,
Bütünlüğünü görebilmede,
Yaşama sanatı,
Diyecektim,
Vaz geçecek,
Gitmeyecektin,
Tüm bunları,
Dinleyemiyecekmişsin,
Gittin.

Cek caklı geniş zamanlı,
Tümceler ektim o günden sonra,
Kağıda,kalemle sürerken sözcükleri.

Anlatacaktım,
Dinleyecektin,
Yine istersen gidecektin.

Çünkü,
Cek caklı geniş zamanların geçmişinde,
Sana bir sır verecektim,
Diyecektim ki,
Ey eli yalan, sözü kem,
Buldum,
Biliyorum artık,
Mağara duvarlarına çizilmeye başlandığından beri,
İnsanoğlunun anlatamadığı tek meramı,
K e n d i s i.

Belki anlayacak,
Düşünecektin.
Vazgeçecek,
Gitmeyecektin.

Anlatacaktın kendini dilin döndüğünce,
Dinlenecektin anlaşılmak için.

Ve dili döndüğünce kendini anlatanları,
Dinleyecektin anlamak için.

Belki bu kez sen,
Fısıldayacaktın kulağıma,
Bir büyük sır vereceğim sana hayatın içinden
Diyecektin,
B e l k i!
.

Hülya Ilgaz