Dost yüzü tanınmışlıkların da, ötesinde görülüyor
Canın candan, içi gibi
Emek, güven, sevgi, sabır, vefadır, gönülde ki sesi
Gönül pınarına, huşu içinde akışlık haline
Ruhun; sevgiyle sarılışıyla, erişilir
Tutarak ısıttığı an da ki yüreğin, mutluluğuna
Vuslat denilir

Dost hiç sensiz doğmuyor ki, ufkumda tan
İnan; içimin içindesin
Her an
Gelişinle ol, hicranlarıma merhem
Sensin kurulmuyor ki, gönüler de hisli bir dem
Eğer ben öksüz, ben yetim deyilsem
Sebebi mucizem, tek sensin


Sana feryatlarım; hiç duyulmuyor ki, içimde kopan fırtınalardan
İfşa et de bana şu suçumu, bilişte keseyim cezasını
Kendi ellerimle bağlarım inan, o iblisin kefenini
Günahlarımdan ben, usulca sıyrılarak
Yeter ki, sen gel bana
Nurunla gir kalbime, huzurunu lütfet

Hayatın bu ipini çekişin, hiç sonu yok ki dost
Ucu bucağı da, kayıplarda
Sarmışlar dil dikeniyle, etrafımı
Nuru ilahinin şavkı, çakmadıktan sonra
Benliğim her an, sarsılmakta

Bilinir mi; bilmem ki, Hak üslubun arı
Sarmıyorsa gönüller, ılıkça görkemleriyle bizleri
Fitne fücurun, şahikası durmaz görünür
Katık etmedikçe, merhametin tohumunu yürekler
Zulümlerin hışmı parlar, üstümüze
Ezer de, geçerler

Her ne kadar; akıl ve fikir vermişse de, bize yaradan
Bir mürşidin, ilmi gerektir
Görmeyen göz, duymayan kulak, hissetmeyen gönüllere
İlim irfan, o nakış’ı vermektedir
Can dostum, gel de ver

Ruhun içinde ki o zerrenin, iyilik ilmiğini çözmez isen dost
Fıtratın güzelliği, bağlı kalıyor
İşe yaramaz oluyor, post

Düşmanını tanımayan, dost’u da bulamaz
Hisler körleşir, bellek bulanır
Gönüllerde sonra; mis gibi dumanı tütmez, güzelliklerin
Solar her türlü, çiçekler
İblisin; o melun çarığının altında, boynu bükük öylece kalır…






(01.02.2012)AZAP…






DOST GÖNÜLDEN:

Dost
Dostlar bizi kara günde,
Dost diyerek unuttular.
Dipsiz kuyu inlerine,
Dost dediler sarkıttılar.
Kimi baktı yüzümüze,
Sırıtarak dostum dedi.
Dibi delik cebimizde,
Üç-beş kuruş varsa yedi.
Ne anladım bu dostluktan,
Bir ileri,iki geri.
Kirli yatak yastığından,
Böyle dostun farkı ne ki? ...İ. SÜKLÜM