Hayaller hiç tüketmez ümitlerini.Birgün der yürek;birgün orada beni anlayan birileri mutlaka olacak...
Küçük bir kız,ilk aşkı babası ikinci aşkı kendini tek mutlu hissetiği yer sahne
amatör,tecrübesiz,ürkek ama mutlu.Belki yaşadığı hayatı sevemediğinden belki hayatı tiyotroda yaşadığından bilinmez tek amacı tüm zamanının tümünü orada geçirebilmek yani sahne tozunda içindeki çocukla mesut bahtiyar yaşayabilmek,oynamak.Ruhuna giydiği karakterleri yaşamak...
Zaman; büyüyen beden,büyüyen hayatlar,büyüyen beklentiler...
Hayalin en güzel yerinde mutluluğa vurulan kocaman bir tokat.
-Tiyatro ne imiş mesleğini eline al,sonra istediğini yap.Ben kendime senin yüzünden palyaço annesi dedittirmem.
-Ama mutluyum ben...
-Bitti dedim o kadar.
Kaçak çıkılan sahne,yatakta gizli ezberlenen tiratlar ve son...
Elimde mesleğim,param ve geçen zaman.İçimde büyüyemeyen tiyatrocu çocuk ve mutsuzluk sizce para için değer mi? Düşlerini arka koltukta ağlayarak izlemeye...