18
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
1308
Okunma
O, gitti!..
Yokluğuna
Ömrümü kattım.
Unutmadım adını
Ama hiç anmadım.
“Adını anamadım.”
O, gitti!..
Tükendi umudum
Savaşım bitti.
Kılıcını sevgimle bileyip
Yüreğimi kın sayan “o” gitti.
Bakışlarını,
Dokunuşlarını,
Tüm yaşanmışlıklarımızı
Tebessümlerime gizlediğim
Hayal kırıklıklarıma sarıp saklıyorum.
“Ben seni işte böyle
İçlene, içlene
Seviyorum.”
O, giderken
Son kez döndü yüzünü yüzüme.
Gönlümü almak (!) ister gibi
“öptüm” dedi… sessizce.
Bir çırpıda uçuverdi dilimden
Ve sordum hiç düşünmeden;
“Nereden !?...”
Çekmeden gözlerini gözlerimden;
“Öptüm” dedi…
“Öptüm sustuğun yerden!...”
AsabiŞirin
05/09/2oo7
Cevap Yaz