" ayna hüzünleri ikiye katlar"

aynanın bu tarafı

duvara cam mıhlamışlar
cama beni

ışık oynar ikiz bakışlı hüzünler
cam duruluğunda yıkarken yüzümü
ağlamak ayıp ülkem derdim
cam tortusu bırakan duvarlar vardır
ışık olan şeffaf pamuklu ellerim
silmek ayıp ülkem



hüzün iksirli duvarda
yalnızlık kendini görür
korkar
o korkar kendinden
ben artık ikisinden



senin hiç mi derdin yok
yerinde olmak isterdim
tutsak cam demirlerin arkasında
eminim mutlu bir sahibin olsun isterdin

duvara aykırı
ayna yarasını öptürecek kadar aciz mi
güldürsene beni suratsız bir adamı çekemem

hey camdan kukla
oynatırım işte seni böyle

ayanın diğer tarafı

duvara cam mıhlamışlar
cama beni

bir ben var aynadan içeri


cam tortuları yutkunuyorum
ayna mezarlığı mı desem
ayna tutsaklığı mı


her aynalının kaderi bu
kral çıplak demek
zaman çentik atmasa suratına
dejavu hüzünler ikilemi
hep aynı bakış
sevmiyor mu bizi sahip



cam duvarlar arasında tutsağım
o olmak istiyorum
bu benim suçum

ışığın en çaresiz bakışıyla
çağır beni gardiyan
görüşme saati bitti
kendimle