Bir hüzünlü sevda yüreğimdeki
Gözlerimde yalnızlığın nemi
Neden yıldızlar varken gece hala karanlık
Neden gözlerimde hep uykusuzluk
Sabah ay yine güneşe teslim olacak
Ve güneş yine doğmayı unutmayacak ....

Güneş artık ısıtmayacak yüreğimi
Senin ellerini bekleyecek üşüyen ellerim
Yine bedenimi ayazları saracak
Bu yürek sende vurgun ve sende vurgun kalacak....

Kelimeleri tükettim dilimde
Günleri sıraladım arka arkaya
Zaman artık sensizliğime yetmiyor
Bağrımı dumansız alevler sarıyor
Bu kalp sadece senin sevdanla yaşıyor....

Ne yapsam bir türlü içimdeki seni yenemiyorum
Sanırım sevmek en büyük günah
Ölmeden ölümü yaşıyorum yokluğunda
Avuçlarımı sıkıyorum kanatırcasına
Bütün gücümle haykırırıyorum
Ben sensiz yavaş yavaş ölüyorum....

Nefes alamıyorum boynumda sevdamın urganı
Takılı kalıyor adın dilimde
Senin adınla başlıyorum
Senin adınla bitiriyorum her heceyi
Lugatımda seni anlatacak kelimeleri bulamıyorum
Ve ben seni adını koyamadığım bir aşkla seviyorum....

Kendime sözüm geçmiyor artık
Gece olup seni sensiz yaşarken
Yüreğime ateşten bir hasret oturuyor
Yakıyor bütün benliğimi
Umutlarım keder kederim hüzün taşıyor
Bir anda gözlerin düşüyor aklıma
Sevgiyle bakan yüreğimi ateşlerde yakan...

Ve sessizce
Geceyi örtüyorum anilarıma
Sevdamı alıyorum koynuma
Sabah en güzel düşlerle uyanmak için sana .....


__-Hüzün Bulutu__



Şiirime sesiyle güç veren sevgili Mücella Pakdemir hanımefendiye yürek dolusu sevgilerim sonsuz teşekkürlerimle...



...