Kararlıydı…
Gün doğmadan terk edecekti şiirleri.

Ve cesaretsiz adamın
Sayfalara özenle yazdığı cümlelerinde
Aradı kendini.

Kadın yanıldı bir zaman…

“Elbette sana kuruldu tüm cümlelerim yüreğimde”
Dediyse de adam…

Tehlikeli masumiyetini iliştirip tavrına,
Hüzün kondurup gonca dudağına;
“Gitmeliyim!..” dedi kadın.

Yüreğinde ateşi alevlendi bu rüzgarla,
Kıpırdatmasaydı kirpiğini;
Öfkesi tutuşacaktı adamın!..

Kadın;
Adamın yüreğini döktüğü her cümlede
Kıskanmıştı bilmeden kendini.

Adam;
Kadının gözlerinde gördüğünde kendini,
Topladı tüm cesaretini.

“Seviyorum” dedi
“Seviyorum seni”
Ve uzattı ellerini.

“Bilsen” dedi kadın
“Bilsen ne çok olmuştu bana sevdiğini söylemeyeli,
Bende seviyorum seni”
Ve kendine uzanan ellere
Bir ömür diye uzattı ellerini.

Adam anladı ki ;
Sevgiyle dokunmadıkça,
Cesaret ile sarmadıkça,
Sözlerini tutmadıkça,
Kararlı olmadıkça,
Ve gerçeği konuşmadıkça;
Aşk; aşk değildi kadının yüreğinde!...

Kadın anladı ki ;
İlgiye boğdukça,
Sevgiyle coştukça,
Bağrına bastıkça,
Onun için yaşadıkça,
Bir ömür diye sardıkça;
Aşk; aşk değildi adamın yüreğinde!...

AsabiŞirin
22/09/2oo7