Oysa ben…


Büyümek istiyorum gerçeklerimle yüzleşmeden
Anne sıcaklığına hasretimle hesaplaşmadan
Yatağımı ıslatmanın utancından uzak
Sevmek istiyorum hayatı çokça
Büyüsün çocuk hayallerim
Çocukluğumdan
Bıkmadan
Yaşasın…An ve an….


Mümkün olsaydı da dönebilseydik o çocukluk yıllarımıza, minicik ellerimizle bir dünya kurardık, içinde masallarımızı yaşatırdık, özlem duyduğumuz ne varsa dünyamıza alırdık. Gerçeklerin acı yüzü mümkün değil böyle bir şey. Yaşamın bütün acımasızlığını yüklenmiş çocuklar, çocuk yüreklerinde ne de çok özlemler var. Adaletsiz bir dünyaya göz açıyor bebeler, şiirde dile getirdiğiniz yaşamı yaşayanlar ne kadar çok çevremizde. Ailelerin vurdumduymazlığı, bencilce bir insanı dünyaya getirip imkânsızlıklar içinde perişanlık yaşatmak o minnacık yüreklere ne kadar insanca bir davranış. Geçim şartları el vermiyorsa bir masumun günahına girmemek gerek, dünyaya getirip de dünyayı o masum yavruya zindan etmektense. Gerçekten yaşam şartları çok zor, büyükler bile zorlanırken, çocuklar hangi gücünle yenecek hayat mücadelesindeki savaşlarını. Çocuklar bizim geleceğimiz, yaşlılığımızda onların ellerine muhtacız. O yüzden onlara çok iyi yetiştirmek gerek, kendi ayakları üzerinde durabilecekleri eğitimi vermek şart, hangi koşulda olursak olalım, yemeyelim yedirelim, giymeyelim giydirelim, gerekirse alın terimizi en olumsuz şartlarda kazanalım ama onlara çok iyi gelecekler kurmaları için çaba sarf edelim. Çocuklar birer çiçek, özlemleriyle onları soldurmayalım.
Çok güzeldi yüreğinizden düşenler kaleme, hüzün verdi okurken, lakin çok güzel işlemişsiniz şiirdeki temayı, gönülden kutluyorum değerli kaleminizi, yüreğinize sağlık Serhat hocam, sağlık ve huzur içinde mutlulukla kalın, her şey dilediğinizce olsun yaşamda.

Selamlar saygılarımla

* * *