Bu kent, oldum olası
Vuruluyor sokaklarından...
Ben dur demiyorum, diyemiyorum.
Kimse dur demiyor, diyemiyor!...

Kırılıyor cesareti toprağın-suyun,
Güller duvar diplerinde çürüyor.
Ağlıyor bir martı,
Çığlık-çığlık sövüyor.

Bu kent, oldum olası
Vuruluyor sokaklarından...
Kaldırımlar kan emiyor,
Kemiriyor bir fare;
Umudu kemiriyor tenha bir köşede...

Bu kent, ölüp, ölüp diriliyor;
Sarı, siyah ve kızılda…
Buğday renginde,
Tuzlu tadında,
İri gözlerinde,
Tanımadığı bir gecede;
Tanımadığı bir nefeste,
Ölüp-ölüp diriliyor;
Namussuzun elinde.

“Sevdiğim,
Senin ellerin bu kentin neresinde!?...”

Bu kent alnından terliyor;
Yüreği korkudan titrerken.
Koca kent korkar mı!?...
Toprak titrer,
Diken biter namussuzun
Soluduğu gecede, kentte!

Vurdular.
Koca kenti vurdular
Sokaklarından.
Kaldırımlar kanıyor
Kemiriyor bir fare güneşi
Karanlıklar bitmesin diye.

Bu kent, ölüp, ölüp diriliyor
İnsan bildiğinin aç nefesinde.

Bu kentin her köşesinde,
Yarım yamalak bir aşk soluyor,
Yakalanıyor sevda çaresiz bir illete.

Yarınlara seslenenler oluyor
Bu kentin duyarsız duvarlarından!...
Ömrünü almadılar mı
Duyarsızlığa bir çizik atandan!?...
Bu kent oldum olası
Vuruluyor sokaklarından!...

“Sevdiğim inci dizelim,
Tut umudumun ucundan.”

Anlatamadı kimse, herkes sustu
Anlatanları da anlaşılamadan yer yuttu!...

Vurdular.
Vurdular kenti uykusunda.
Kaldırımları, duvarları kanıyor.

Bir sefil kusuyor
Umuda, uykuya, yaşamına.
Evler bacalarından soluyor;
Kurum yağıyor yüzlere...
Bir sis, bir pus oluyor gece;
Kurtları, çakalları saklıyor koynunda.
Bir köpek, yavrularını koruyor.
.
Bu kent, ölüp-ölüp diriliyor;
Ciğeri on para etmezin nezrinde,
Kurtlar, kuzu çeviriyor,
Eski bir viranede.

Çoğalıyor öldükçe bu kent.
Çoğalmakta söven martı.
Çoğal sende.

“Sevdiğim yüreğin mi kanıyor;
Yüreğimin içinde!?... “

Kan seli, katıyor önüne bu kenti.
Ay’a kan sıçrıyor;
Silmek isterken bir yıldız,
Nicesi gibi bir bilinmeze kayıyor.

Bir genç kızın geleceğine sövüyor
Yetmiyor eyleme geçiriyor ırz düşmanı!...
Oysa namusundan kıl aldırmıyor
Mangalda kül bırakmıyor;
Karalarken arkadaşlarına kendi gibi olanları.

Genç kızın geleceği kaldırımları boyluyor,
Yazık oluyor, yalancıktan ağlıyor bu kent;
Gece bir zindana atıyor,
Ayaklarına pranga oluyor,
Tuz olup, su olup hırlı bir nefesin
Alnında kirli tere karışıyor,

Çöküyor başına,
Çöktükçe çöküyor gece;
Bir köşe başında,
Bir kapı arkasında...
Köşe başı, kapı arkası,
Sessiz isyanında.

Gencecik bir fidan kırılıyor;
Yüreğinden, incecik sızıyor kan…
“Elini vicdanına koy ulan!!”

Vurdular bu kenti,
Önce sokaklarından sonra duvarlarından
İnsan kalmadı kentin insancıklarından.

Aş istemekten geçmiş çocuklar
Okul diyorlar!?...
Bir lokma ekmek yanında
Sevgi, ilgi bekliyorlar.

Bu kenti vurdular
Dört bir yanından.

Kadınları dul kaldı
Çoluk-çocuk yetim

“Sevdiğim...
Tut iki yakamdan, beni hırpala,
Yeter ki bırakma.”

Bir avcı pusuya yatmış.
Hır bulaşmış-gür bulaşmış,
Bu kentin diline!...

Gözler, ağızlar açık kalıyor;
Aç nefesler havayı kirletiyor,
Ana demiyor, bacı demiyor,
Utanmıyor, sövüyor,
Sövüyor ağız dolusu,
Kesmiyor ırz düşmanını
Eyleme geçiriyor.

Bu kenti vurdular.
Kaldırımlar kan.
Mezardan yedi ceddiniz, sövüyor;
Bu kenti siz vurdunuz ulan!

“Sevdiğim...
Senin ellerin bu kentin neresinde!?...”

Ay firari gecede,
Ölüp-ölüp diriliyor bu kent.
Kaldırımlar,
Cinayet kokuyor,
Kan kokuyor!...

Bir adam, hayatını özetliyor.
Belalar çekiliyor karşılıklı;
Keskin belalar, damarları kesiyor.

Biri söyleniyor;
Namus dediğin kolay bulunmuyor.

Bu kenti vurdular.
Bildiğinden, gördüğünden,
En çokta kalleşliğinden korktular.

Adım atılmıyor her yer kan,
Sizi doğuran, bilseydi,
Doğurur muydu hiç ulan!

Öfkem çoğalıyor.
Anlamadan, ana oluyor kadın,
Sırf doğuruyor,
Sırf çoğalıyor diye;
Eli öpülüyor.

Bir köpek,
Bir duvar kenarında
Çoğalıyor;
Sırf doğuruyor,
Sırf çoğalıyor diye bir köpek;
Katlediliyor.

Bu kenti, vurdular oldum olası.
Kaldırımlar kan koktu önce.
Geceden güne sızıyor kan.
Sizden başkasının anası yok mu ulan!!

“Sevdiğim...
Alevler yükseliyor,
Bu kentin her yerinde.
Yüreğini getir
Yüreğin nerede!?...
Acımı bileyeceğim yüreğinde.”

Gece uzuyor...
Bu kentin gecelerinden
Bir garipliğin boynu vuruluyor.
Bir adım geriye kaçanlarda olur
İki adımlık geceye koşanlarda
Coştukça coşuyor yalancı bir sevda!

Sorarım size!!
Aya sıçrayan bu kandan
Ve o sizi doğuran anadan damı
Utanmadınız ulan!!

“Sevdiğim...
Kör bıçağa dayadım ağzımı
Öpemem dudağından!”

Bu kent oldum olası vuruluyor
Sokağından...
Bitmiyor şiir
Korkarım hiç bitmeyecekte
Ne bu kenti vuran eşkalsizler
Nede sevdasına sahip yiğitler tükenir!

“Sevdiğim!
Oysa sana sevdiğimi hiç demedim, diyemedim.”

Hasretinin başladığı günden
Bu kentte benimde hesabım kesilir!...


AsabiŞirin
2oo,