Anmaktan
Anlamaktan
Anımsamaktan
Korktuğum her ne varsa
Çığlık gibi yükselir içimin en derin yerine
Ölüm gibi sessizleşir
Toprak gibi derinleşir aklımın bir köşesine
Sonra ağlamaklı yalnızlıklarım başlar
Başımı koyduğum yastığım
Anılarımı haykırır
Susmak kalır an derin yaraları
Ağlamaya dahi dermanım kalmayıncaya dek
Boğazıma düğümlenir hayatı anlamlı kılan ne varsa
Tane tane yutarım yalanları
Ya yardandır ya dosttan
Yaradan çok
Kabukları dökülür gözlerimden
Kalabalıklara karışarak saklamak düşer
İnsancıl hisleri
Ve inançsal bir hüküm giydirilir en acıyan yanıma
Yaradandır diyerek susulur
Ve unutulur
Bilinçaltı gerçeklere karışır uyutmalı yalnızlığım

Öyle çoğalırım ki gecelere
Uykusuz sabahlar doğar günlerime
Şizofren bir takıntıdır hayat
Devam eder
Gece gündüzü doğurur
Yaz kışı üşütür
Yağmur bulutu ağlatır
Ve ölürüz nihayetinde
Gece gündüzü
Yaz kışı
Yağmur bulutu
TANRI İNSANI öldürür
Anarım
Anlarım
Anımsarım
Ve
Korkarım
Yaşamaktan
Ve
Ölmekten

Murat İnce