Göçmen bulutlardan hüzün sağıyordu
Engebeli yüreğine.
Yorgunuydu umut dağlarının.
Koşturan yıllarının çile yumağına
Gün sararken zaman
Küskündü kimsesiz duygularına.

Soyunabilse korkularını
Kanatlanıp gözpınarından, konardı müjgânına.
Üşümez, üşütmezdi.
Sıcacık vadi kuytularında
Akardı sonsuzluğa.

Gönül kapısını araladı müjgân
Büyülü sel oldu viran derine.

Beklemeliydi kaderin gülmesini.
Mehtaplı gecelerinin tutsağıydı, ölümüne.
Mecnun yıldızından divane yağdı
Leyla gülücüğün gözbebeğine.

Soğuk ten dokunuşlarında
Bulamamıştı kaybolan benliğini.
Tadamadığı hazzın, serabına kanıyordu
Düş âleminde.

Yüreğinin kapısını araladı müjgân
Baştan çıkaran yel oldu garip gönlüne.

Mutluluktu yaşamdan yegâne dileği
Yüreği dil oldu sürgün kaleme.
Fırtınalar koptu bakışlarında.
Günahsız tutkuların gözyaşı kadar masum
Sağanak sağanaktı umutları
Sevdaydı
Müjgân yüreğine...



11.05. 2009