şehrin eşiği tren rayları
liseli vedalardan tanıdığım
’mavi benekli sokak’
ah ayak izin
ve rengimin muhbiri kasım ayları
yeminime sadığım
çekiliyorum şehrin iyimserliğinden

ey bağrımda hançer gibi taşıdığım
sende bitiyor şehrin yolları
sarı gül soruyorum çiçekçilerden
rüzgar tedirgin esiyor
üşüyor eli ayağı
üşüyor yüzü hayallerin

utanır olmuş kuşlar kanatlarından
meydan utanır olmuş
yağmalanmış ve seğiren yüreğimi
ellerine bırakmışım bu yüzden
ellerin utanır olmuş

biliyorsun
bu şehirde kelimesiz yaşanır
vedalar ölüme ayarlıdır
ve ben
kavgalara kurulmuşum biliyorsun
dal olmuşum belaya
sürgünlere savrulmuşum yeniden
çekiliyorum şehrin iyimserliğinden

ey bağrımda hançer gibi taşıdığım
sende başlıyor şehrin yolları
sarı gül soruyorum çiçekçilerden
rüzgar tedirgin esiyor
korkuyorum yüreğimden
yüreğim benden korkuyor


ABDULLAH ÇEVİK