.............................................................................

Yetiş


Ne zaman gülecek bu garip yüzüm
Saçımda aklarım bitmeden yetiş
Kimse sebebime girmesin sakın
El aşıma zehir katmadan yetiş

Günahtır bu cana çektirdiklerin
Yetmez mi bağrıma ektirdiklerin
Ya gözümden yaşlar döktürdüklerin
Bağımda baykuşlar ötmeden yetiş

Gitmesin aklından ağlayan gözüm
Ağıtlar yakıyor inleyen sazım
Fizani ardından sana son sözüm
Azrail canıma yetmeden yetiş



Ozan Fizani



1980 yılında İstanbul’da doğdu. Asıl adı Gökhan Ataman’dır. İlk ve ortaöğrenimini İstanbul’da tamamladı.

Ardahanlı olan ailesinin etkisiyle aşıklık geleneği ve müzikle küçük yaşlarda ilgilenmeye başladı. Şiire yaklaşık lise yıllarında yöneldi. Bağlama çalmayı da aynı dönemlerde Metin Ağırman’dan öğrendi.

Ozan Fizani, tanıştığı birçok aşık ve bağlamacının yardımıyla kendini geliştirdi. Önceleri geleneksel ve aşık tarzı türküleri yorumladı. Ancak sonraki yıllarda kendi yazdığı ve başka şairlerin şiirlerini de bestelemeye başladı.

Mahlası Orhan Bahçıvan tarafından verilen Ozan Fizani, hemen her konuda şiir yazmaktadır.


KAYNAK:© BeKa Sitesi

--------------------------------------------------------------------------------
)(-)(-)(-BUĞULU CAMLARA YAZDIM ADINI-)(-)(-)(-331-)(-)(-)(

Ben zaten yalnızdım ezelden beri
Bu sevda başımdan gitmeden yetiş
Parçalar yüreğim bülbülün zarı
Beden de nefesim bitmeden yetiş

Acılar yürekte daha artmadan
Adın sayıklayan dilim sürtmeden
Gece karanlığı daha örtmeden
Ufukta güneşim batmadan yetiş

Çekipte gitmiştin bana vedasız
Asıldı suratım soğuk edasız
Ümidim biterken sessiz sedasız
Zehiri kadehe katmadan yetiş

Kalmışım herzaman kalpte sızıyla
Hesaplaştım bu gün dönüp maziyle
Bak ömür geçiyor olan hızıyla
Şu zaman sevdamı yutmadan tetiş

Sevda bir kor imiş bilenler bilir
Sevenin çok azı vuslatı bulur
Dağ, tepe gezdirip aratma n’olur
Cemalin gözümde tütmeden yetiş

Kurtuluş var mı ki paşa vezire
Taş alır ayağın düşer kazara
Elbette gideriz Hâkka huzura
Ecel şerbetini tatmadan yetiş

Ne geçti eline bana küstünde
Demedin sevdiğim böyle sustunda
Lüzumsuz giderken eller üstünde
Dostlarım sal’ımı tutmadan yetiş

Sadık Dağdeviren
Aşık Lüzumsuz