Uzakların koynuna saldım, istemesem de seni.
Üzüntünün sonsuzluğuna karıştı bedenim.
Araya kilometreler girdi sensizliğin.
Sancılıydı gecelerim, esirim sana; gidenim.

Gözbebeklerimde biriktirdim el sallayışını.
Ardında vedalar kucaklaştı ayrılırken biz.
Çok sesli savaştı yüreğimden kopan.
İşte yine çaresizim, bak yine sensiz.

Kalbime gömdüm sessiz hıçkırıklarımı.
Dibe vurdu umutlar, sensiz boşluğun koynunda.
Duyumsadığım eksiklik ne kimsesizlik, ne sensizlik.
İçsel avuntular da yetmedi, yenik düştüm sonunda.

Öptüm siyahından gecenin sana ırak adımlarla.
Anıları avuçlamak istedim gecenin karanlığında.
Hece hece sağanaktı sanki usumdan geçenler.
Rüzgârın ahı tuttu da savuruverdi dar aralığında.

Gözlerimle kucaklayıp özlem giderdim resminle.
Yoktan var etmeye çalıştım arsızca umutlarımı.
Teninin kokusuydu unuttuğun örgü şal.
Dönüşüne saklıyorum, özlem yüklü duygularımı.
Asuman AKIN