.||BIZ IMKANSIZIZ SEVGILIM|| (2)



Dedigim gibi oldu herşey!



Sonunu bile göremeden bitti işte.



Onca çaba,onca çırpınış meger boşaymış.



İmkansızı sevmek kalp yormaktan öteye geçmedi.



Meger akıntıya kürek çekmekmiş bizimkisi,



Bir yığın imkansızl...ıkların içinde,



Olmayacak bir hayale ümit baglamışız.



Kör karanlık yollarda,



sonumuzu hiç düşünme......den yürümüşüz bir uçuruma dogru.



Çok yol almışız bu aşktan.



Geriye dönmek imkansız olmuş ikimizede.



Kurbanıyız artık bu ümitsiz aşkın!



Alışmak kadar kabullenmekte zor olsa gerek bu ayrılıga.....



Söyleyemedigim çok şey içimde kalan,



Bir volkan gibi doluyum,biriktim sevdama damla damla gözyaşı olup.



Artık benim yerime başkası tutar ellerini,



Bilmedigim yabancı bedenlere deger teninin sıcaklıgı,



Bende hayat bulan ela gözlerin bir başkasına ışık olur.



Ve ben kaybolur giderim,



Kurdugumuz düşler şehrinin ıssız sokaklarında...



Bir ömür boyu taşırım artık bu sevda yükünü omuzlarımda.



Belkide dayanamam bilmiyorum.



Bildigim tek şey: Saklanamadık kaderimizden.



Çaresizce boyun egdik bahtımıza düşene.



Kurbanıyız artık bu ümitsiz aşkın.



Alışmak kadar kabullenmekte zor olsa gerek bu ayrılıga...



En başta en acısı bu derken yanılmışım,



zorunda zoru varmış demekki.



Can çekişmekten ötesinide yaşarmış insan.



Çırpındıkça kırıldı kolum kanadım.



Bitmesin diye onca yürek çırpınışım boşaymış.



Bildigim fakat kabullenemedigim dogrular,



en acı çekilde vuruyor yüzüme ayrılıgı.



Çaresizlik girdabı içine çekiyor beni her nefeste.



Boguluyorum,kayboluyorum hayallerimin içinde.



Nefes almak, ayakta durmak, çok zor aşk bitince.



Çözüldü dilek ipleri umut agacımdan.



Tutmadı tutmayacak dileklerim.



Yıkıldı dagıldı gönül evim.



Kurbanıyız artık bu ümitsiz aşkın.



Alışmak kadar kabullenmekte zor bu ayrılaga...



Biliyordum olacakları,



Biliyordum nefes aldıkça herşeyin zorlaşacagını.



Aşkın yalanı degil dogrusu yakarmış insanın canını.



Yanılmamışım meger!



O kadar çok isterdim ki yanılmayı bilemezsin.



Mutlulugumu,çocuksu düşlerimi,



yarım yamalak kurdugum hayallerimi ateşe verdim bu gece,



alev alev yaktım bizi.



Kül olduk biz seninle.



Artık bundan sonra gülümser bana koskoca bir yalnızlık.



Dayan yüregim dayanabilirsen.



Oysa o kadar çok isterdim ki yaşadıklarımın bir rüya olup,



ansızın kollarında uyanmayı.



Bu mu olmalıydı akibetimiz.



Kahpe felek dedikleri buymuş meger.



Artık hiç unutmam seven daima acı çeker.



Ne sana nede kendime,ben kaderime küskünüm.



Kurbanıyız artık bu ümitsiz aşkın.



Alışmak kadar kabullenmekte zor olsa gerek bu ayrılıga...