BİRİ GELİR
Biri gelir susmanı ister,
Tam da konuşmaya çalıştıgın anda.
İçine düşer cümleler tek tek,dudaklarından,
Birer birer batar canına.
Damla damla kanar gözlerinde,
Yüreğindeki yara..
Yanaklarına doluşu verir, söyleyemediğin cümleler.
’Susmak aglamaktır’der!
Bikez daha susarsın suskunluğuna,
Ve bikez daha ağlarsın sustuğuna...

Biri gelir gitmeni ister.
Tam da kalmayı düşündüğün anda.
Yollar diken olur batar ayaklarına,
Ayak izine düşer göz yaşın.
Peşinden de sen düşersin, sonrada yalnızlığın.
Arkanda bıraktıgın bir parçan olur sana ait,
İçindeki bin parçansa, dönüp dönüp bakar o bir parçanın eksikligiyle..
Sonra gözden kaybolur,gözlerinde kaybolduğun.
’Gitmek kalmaktır’dersin,
Bir parçanı unutmuşsan kalanlarda..

Biri gelir özlemeni ister.
Tam da unutmaya çalıştığın anda,
Duyduğun bir şarkı götürür ansızın seni onun yanına,
Sarılırsın farkında olmadan bir boşluğa.
Kendi elini tutarsın onun elini tuttugun gibi,
Kendin söyler kendin duyarsın,
Ondan duymaya alıştığın bütün sözleri.
Bittigi an bu rüya,
Yeniden başlarsın kaldıgın yerden kanamaya,
Yoklugunu basarsın kanadıkça yarana..

Biri gelir ölmeni ister.
Tam da hayata tutunmaya çalıştıgın anda.
Onun yokluğunu bir mezar gibi gösterip,
Atar seni içindeki boşluğa.
Üzerine yıgar hatıraları birer birer,
Direndikçe daha çok acır canın.
Pes ettirir seni hayata,içindeki sızın.
Gözlerinin buğusundan bakmaya başlarsın hayata,
Farkındasındır aslında,
Aglamakla sönmez can yangının...
..

Biri gelir hiç gitmez.
Adı, yalnızlık olur,
Adı, hüzün olur,
Adı, gözyaşı olur,
Sarılır yanaklarına sımsıkı.
Agladıkça yanında bulursun onu,
Sol tarafına çöker en fazla,
Nefesini alır bogazından.
Öldüm sanarsın ama o biri yaşatır seni,
Senin onu yaşattıgın gibi.
Kanata kanata, aglata aglata yaş akıtır.
Ve hep şunu sayıklar yanında kaldıkça kulaklarına..
’’YANINDA YER VAR MI? YALNIZLIGIMA...’’

AYRILIGIN KALEMİ
..
’’ZEYNETTİN GÜNGÖR’’