Geçmiyor ayrılık damarlarımdan. Kendimi boguyorum ilmek atıp hayallerime, dar agacına çekiyorum düşüncelerimi. Kendimi harf harf yalnızlıga bölüyorum, yetiremiyorum aşk’ı ayrılıga... Tükeniyorum cümle cümle, Yoklugun sel olup çogalırken gözlerimde, ben her gece farklı bir kefende! Ölüyorum binlerce kere. Adımın ve benligimin kaybolmuş anlamını arıyorum sahte yüreklerin yalancı bakışlarında. Gömüyorum bu ask’ın cesetini hergün farkli bir göze,.. Kendimi yitiriyorum soru işaretlerinin içinde. Kendime sorun oluyorum ve dolaniyor boynuma sorgusuz sualler. Susuyorum, sustukça biraz daha kanıyorum... Kimligimde tarifi imkansız bir acı, adı konulmamiş bir hüzün dudaklarimda. Çıglık çıglıga birikmiş sözyaşı var avuçlarimda. Aglıyorum yada içten içe sel olup boguyorum hayallerimi gamzelerimin içinde. Hasretlik katıyorum geceye.. Suskunluga bölüyorum kendimi parça parça...

Çalıyorum, çalınmış düşlerimin kapısını. El açıyorum cemaline bir yudum "sen" diye! Kapanıyor kapılar yüzüme. Terkedilip bırakılıyorum ayaza tutmuş ayrılıgın içinde. Üşüyorum, tir tir titriyor avuçlarimda yalnızlıgım. Sanırım artik bende yalnızım, Sana gelirim diye, adım adım uzaklaşıyorum kendimden. Ne izi kaldı nede tarifi giderken ezdigim bakışların. Kan aglamaktan yosun tutsada gözlerim, kör bir kuyudan ötesi var mı benim için? Benligimi gömdügüm ruhumdan topluyorum hatıraları, Gözyaşlarımla yıkayıp defnediyorum yüregime. Mezarlık gibi hissediyorum kendimi, eceli gelen her aşk buluyor beni. Ceset torbası oldu kalbim. Şimdi ise kendi adımı yazıyorum mermer yürekli, ölüm kokan sevdalarınıza... Adım: YALNIZLIK Doğum; AŞK Ölüm: AYRILIK... kısa bir not düşüyorum hayatıma "RUHUNA SESSSİZLİK" ruhuna sensizlik...

.