rengine sürgün kasvet bulutunun
gizil gücü vehmindedir..kara sevdalar/

o bulut ki
buğudan aynaların kalbî dokusu
duru,berrak suların sır yanığı kokusu
aşk varlığında kaybolmuş meczupların usudur

başıboş nabızlarda kendini arayan avare bir sevda
çözümü nemli ayaz çelişkilerle
düşü/verir kasveti şair yalnızlığına..

kasvet miydi şaire çeken
bulutlara sıfat mıydı şaire biçilen

ocak bire değdiğinde
bulutsuz dudağı çatlardı poyrazın
söz geçiremezdi
karayelin sevda cebindeki beyaz günlere
göğün puslu kuytusuna sığınan kasvetin canı takılırdı kar tanelerine
gri bir ölüme nefes alırdı dönüşsüz aşk pervanelerinde,

efsaneye kapalı yolların alnından silinmiş mısralar
esinlere incinir ilhamsız arar güneşini/
ağyarı çıkarıp yine bulutsu bir kasvet koyar şair söylencesine

devam ediyor du..hayat dalında trapez

çok yakında bir yerlerde
bir kumru bir kumruyu kandırıyor şiirlerin sesiyle
sevda agorasını terennümle seğirtiyor mutluluk göçüğüne

kentlerin viraneliğine
saçak saçak giydirip şeffaf duyguları
dalıp dalıp gidiyor baharlara,kış

bulutsu özlemleri kanıyor şair ürküntüsünde...