Öykünmeler I.

Kapıdan sızan karanlık
Mücrim bir kelimeyle söylediğinde
Kendini musallat kıldığına
Pür telaş kaçışı başlarsa
Işık hızına atfen
Bir günah sebelenecektir şeytan

Her yenilgi körkütük bir öfke
Sıçramasıyla doğrultur belini

Küllük cinlerin eviyse
Cinlenenler cinnetlerini harlansın diye
Kor bırakmıştır eşiğine

Kağıt üzerine sonsuz kere sonsuz yazarak
Hiçbir fani baki olunamaz
Dünya eşittirinin sonunda

Kendilerini öldüresiye sevenlerin mazereti
Kıyamet için yeterince alamettir

Söz sarayının yıkıntıları arasından
Bir sultanın kafatası çıktığında
Kim diyebilir bu bir at uşağının kafatasır diye

Sözün sukutla konuşuldu zamanlarda
Büyük adımları olan ulu insanlar
Nefes aldırırlardı hayata
Şimdi büyük harflerle
Gırtlakları patlayana kadar bağıranlar
Herşeyi öldürüyorlar