4
Yorum
6
Beğeni
5,0
Puan
1240
Okunma
kaderin busesiyle suslarda bitti
gün
sesli bakışlarla iniyor
avuçların çoğalttığı uzaklara
fırtına ürkekliğiyle ince duvarlara tutunuyor
özlemle doğan satır araları
üşümeye cesareti yok
yordamsız yürüyen sözcüklerin
kesişme noktasında
gözlerin gözlerde kaybolduğu an
konuşuyor mekanlar
içler giyiliyorken dışlara
aşk kendi sınırlarını çiziyor
ve savruluyor düşler
bir ölüye bakar gibi
herkesin hayallerden çekip aldığı
o kahırlı gökyüzü
ağlıyor
ve ben sevdiğim
ayak izlerine düşen mavi bir tülün yağmuruyum
saçlarını bulutlardan çaldım
....
5.0
100% (8)
Cevap Yaz