1
Yorum
2
Beğeni
5,0
Puan
1115
Okunma
kent sürgün
içten dışa kaldırımları giyiniyor gölgeler
kırılıyor üstüme
bulut halkalarının ürpertisi
su yalnız
söküp atsam içindeki fırtınaları
tutuşan çocukluğumla
acaba
hangi şarkıyla hıçkırırdı hasretler
öyle ki
savururken gökyüzü
hiç acımasız sallantılarla gözyaşlarını
göz kırparak vermişlerdi ele ele
ruhumun sokaklarındaki ardıç ağaçları
şimdi
bir duru feragattır
gölgelerde perçinlenen ayak izlerim
nefes gibi
yürek gibi
yansımasız
yürüyorum dinlencesiz
--aşkı yazıyor rüzgar
duydun mu serçeleşen umutlarım---
....
5.0
100% (4)
Cevap Yaz