Yağmur altında yürüdüm bütün gece,
Bu kızıl kahve şehri,
Mühürledim gönlümde.
Ne pahasına olursa olsun,
Hep doğru yolda yürüdüm.
Ama işte ıslattı yağmur,
Islattı,bozdu kemanımı…
O uzun yolda yürürken,
Denizin güzelliğine dalıp gittim.
Ve düşmek üzereyken,
Dönüp geçmişime baktım,
Şimdiye baktım,
Ve de geleceğime baktım…
Tren raylarında yalnız başıma,
Dalgın dalgın yürüyor muydum?
Sararmış bir yaprak gibi ,
Bir eski bankın üzerinde miydim?
Yoksa;sıcak bir hayat mı vardı geleceğimde,
Şimdiki gibi soğuk,barbar,
Ve eskimiş olmayan?
İşte bu merakla bu yolu katetmeye,
Sıcacık bir hayata kavuşmaya…
Karar verdim.
Yağmur altında da olsa,
Islansam da,ıslatsa da yağmur kemanımı,
Rayda tren olsa da,
Gelse de sonbahar…
Ben karar verdim.
Gelecek benim,
Ben geleceğin;
Hayat benim ,
Ben dünyanın;
Sevgi benim,sabır benim,
Ben onların…
İşte bu yüzden;
Yürüyeceğim,
Sonum uçurum da olsa,
Gideceğim…
Ve nasılsa bir gün ben de öleceğim,
Hayatımı acısıyla tatlısıyla yaşamış olacağım hem de,
İşte bu yüzden mutluyum ben de…
ALTUN VURAL