sonunda herkes gidiyor, ahmet
sen bile gideceksin bir gün
önce inanmayacağım
sonra alışacağım yokluğuna

------------------------

tam da buyurduğum gibi kalbime
sıkı bir temizlik hazırlığına giriştik birlikte.




k-çöpleri geri dönüşüm kutusuna atalım mı?
b-yok , neye dönüşeceği belli mi olur?
direk çöpe atalım,dökmeyi de unutma
k-etrafı da topluyorum,aklın dağılmasın!
b-akıl mı kaldı usta!
k-haaaa?
b-yani,iyi yaparsın.
k-bu anı da çok pis yapışmış be,sil sil çıkaramadım.
b-boşver, fazla uğraşma.
k-???
b-ben yıllardır çıkaramadım,bırak öylece kalsın.





....................................................
.....................................................
....................................................


hep gidenlere üzüldük de ahmet
kalanlar çok mu iyiydi sanki?
kimbilir kaç özlem yükü bindi sırtımıza
da doğrulamadık.




oysa hayat ne kadar basit ahmet
doğum ile ölüm arası bir gurbet yalnızlığı
bile bile mezara koştuğumuzu
şiirler yazıp, şarkılar söylüyoruz
yolumuzun üstündeki taşlara takıldıkça
sövüyoruz.





ah be ahmet,
ben ölürsem üzülmezsin bile
hatta ruhun duymaz da
sen ölürsen,
ben arkandan ağlarım.
kimse de bilmez neye ağladığımı
öyle ya,sevmek için
görmek gerekir sanıyorlar
bense ruhlara aşık oluyorum.
(aramızda kalsın ahmet
ruhun ölümsüz olduğu için mutluyum.)





hoşçakal ahmet!
kusura bakma ,adının başharflerini küçük bıraktım.
yorma beni ahmet!
dilbilgisi kurallarına uymuyorum diye dünyanın sonu gelmez.



git ahmet!
sıkıldım.