Çatışma, kendinde ki ruhu bulma işidir
Bin parçaya bölünüp berbat dağılmışım ben
Bilge, yaptığı işe saygı duyan kişidir
Bu kulaklara göre ağız değilmişim ben

Değil sana, kendime kalmadı itimadım
Ayağıma dolanan çalıyı atamadım
Muhabbetin koynunda huzurla yatamadım
Ağaç ayakta ölür yaşken eğilmişim ben

Bazen sınırı bilip bazen de bilmeyerek
Hissi kör edenlerin yanında kalmayarak
Küçük bir kıvılcımla farkında olmayarak
İçten içe yanarak külden çoğalmışım ben

Gecenin velvelesi yıldızı bitene mi
Hasretin kargaşası özünde yitene mi
Sırası gelene mi vadesi yetene mi
Düşünce zindanımda dertle boğulmuşum ben

Bülbülün çilesiyle gülle maidelenmiş
Murada ermek için sabırla fidelenmiş
Fırtınadan yağmurdan dalları zedelenmiş
Toprağından sürülen kökle döğülmüşüm ben

Suskun bir batış vardı her saat beklendiğim
Bir çınar gövdesiydi güvenle saklandığım
Tozlu kara kaplının sonuna eklendiğim
Beyaz sayfadan damla damla sağılmışım ben

Hem fani hem ilahi merhametle kavranıp
Affa sığınmışlıkla aşka adil davranıp
Kalbimdeki ateşin acısıyla kıvranıp
Nazca mecnunum için çöle yığılmışım ben

NAZ