annesinin kederine yaslanıp
çocukluğunu özleyen çocuk
silkele aklından ölümü…




kıt kanaat doyup bin bereket çeken dilin
yokluk hırkasına isyansız
dünden bugüne geçişlerin
kâğıtlara dermansız parmaklarından dökülen iz
kim okur
kim tanır seni
bembeyaz sayfaların kararırken…



içi kazınan hayâllerin
bir reşha deniz suyuyla gülümserken
râzılığın yanmaya
-yakılışına çırasın-



sen fukaralığın yalnız kahramanı
’hep yanındayız’
insan uydurması
ah bu sesler…



beyaz güvercinler uçadursun göklerde
dallarında kiracısın
metruk mekânlarda haber bekleyişlerin
yarınlara…



evin olacak
karnın doyacak
kırmızı rugan pabuçların…

şiir muştusu

bir bayram sabahı namazdan dönüyormuş baban
yüzü gülüyormuş anacığının
-o sabah bacanız dumanlı olacak-
evin sıcak
yeryüzün sıcak
gökyüzün sıcak
şaşkın aynalar…

dön bu yana
bak
say
hep yanındaymışız...