uykum var vildan
pandomim yaparak yoruluyoruz yollarda
prozac kokuyor yurdum
yastıklarımızda gündüzlerden bıkmış nefesler
düşlerin bile suyu çekilmiş
çölmüş dibi buseler çırpınır durur

geceler de masum değil vildan
zincirlenmiş kentlerin marazlı sokaklarında
çoktan teslim olmuş ayaklarımız
sevgiyi anlatayım diyorum vildan
ay ışığı bile kırmızı alarmda
papatyalar hep beyaz kalmalıydı oysa


bilincim açık kalbim huzursuz soluğumda tanrı
beraber bekliyoruz katliam asrının geçmesini
rüzgar uzaklara taşımış çocukların kahkahasını
ajans saatlerinde evlerde sessizlik rakı diplerinde kargaşa
haykırması yasaklanmış gırtlağım seraplarda
bileğimde ölüm sus bağırma
makyajımı silmeden uyumalıyım vildan
ruhum renksizliğe devriliyor

yıldızlar bilir mi karanlığın sebebini vildan
hangi renkle sevişilir
neye benziyordu
kağıdın duygusuna aktardığımız aşk


uykum var vildan
acı(n)ma vaktidindeyim üşüyorum
adaletin uğramadığı bu düzen(sizlik)
sersemletmiş beni
uzak kırların yeşilinden sür yüzüme
madem kimse sevgiyi dinlemiyor
defterimin kenarını süsleyeyim
hüznü anlatmaya gerek yok zaten
gökyüzü hatırlatıyor mavinin solmuş özetini

dağların doruğundan yeni türküler getir ellerime
öfkeli kaldırımlara dökeyim
öğrendiğim bir iki küfürü kimse unutturamaz vildan
yoksa susmam
uykum var...