ah billuru sızlayan gönlüm
çocukluğu büyümemiş ellerimi açtım
heybenden çıkarsana biraz düş ve dilek
cennet rengini kurutmuş yüzümde
tenim nicedir soğuktan şikayet ediyor
dolunayın cızırtısı gece yarısı şiirlerimi ısıtamıyor
masalları unutmamı istiyor mermisine tükürdüğüm dünya
insanlık esniyor uçurtma izlerinin silindiği göğe
kara bayrağını vicdanlara saplamış kötülük
sevgi ve aşk ikiside kovulmuş nefesimizden
onay alamıyorum yıldızlardan öpemem sizi



sessiz bir duygunun bekçisiyim
aşktan kovulan şarkı gibi
sesimdeki ayaz korkutuyor ağaçları
ocak rüzgarı offlarımı dağlara taşıyor
bahar gelse bile çok geç kır çiçekleri soldu
göğsümüzde kaybolan heyecanlar gibi saklandı kırlangıçlar
martılar uçamıyor
şefkatin suları çekilmiş
yakamoz işsiz kaldı
sevişemeyiz

sevgi bu dünyanın işi değil
ötenazi istiyor erdem
çöp kovalarında birikmiş düşler
ah acılarımız pasaklı köpek
bakışlarımız kaçıyor birbirinden


göğü ne çok yaraladık
parmak uçlarımıza kadar yerleşmiş cehennem



ıslanmayı sevmiyor gözlerim
sıvazlayın yüzümü
uzaklaşırız belki savaş meydanlarından
gider saklanır şiddet
sevdalanırız
ağlamam