Beni yaratan o yüce Rabbim
Şüphem yok onun kuluyum
Topraktır benim son sahibim
Ben toprağın oğluyum

Allahım toprağa can kattı
Ademi, Havvayı yarattı
Ağlaya bilen, güle bilen
Bizleri topraktan yarattı
İşte ben, toprağın oğluyum

Anam terk etmez sılayı, toprak için
Ben gurbette ah çekerim, toprak için
Mehmetçik nöbet bekler toprak için
Onun sevgisiyle doludur, benim içim
Ben toprağım, toprağın oğluyum

Yağmur damlar gökten, onun üstüne
Gazel yaprak dükülür, onun üstüne
İnsan doğar ölür onun üstüne
Söz olsun sevmem, başka onun üstüne
Ben toprağım, toprağın oğluyum

Güneş vurur kavurmak ister
Rüzgar eser savurmak ister
Deniz coşar, bağrına basmak ister
Onun gibi sadık ana göster
Ben toprağım, toprağın oğluyum

Ansızın bazen titreşir
Üstünde aslanlar kükreşir
Ovası, yaylası var yem yeşil
Bağrında kuzularım meleşir
Ben toprağım, toprağın oğluyum

Ne ekersen onu verir
Kokladığımız gülü o verir
Ona baktıkça bana ilham gelir
Onun sevgisini taşıyan bilir
Ben toprağım, toprağın oğluyum

Hep durgun ve sessizdir
Dedikoducu, yalancı değildir
Verip alacağını iyi bilir
İnsanlar gibi nankör değildir
Ben toprağım, tprağın oğluyum

Şanına, şöhretine güvenme sakın
Para etmez, dünyadaki saltanatın
şu yalan dünyanın kralı olsanda
O karanlık kabirdir tahtın
Ben toprağım, toprağın oğluyum

Kalpsiz sandığımız taşları bile
Nereye atsak üstüne düşer kalır
Toprağa sarılır sonsuz sevgi ile
Dokunmazsan ebedi orada kalır
Ben toprağım, toprağın oğluyum

Kucak açıp sarılasım gelir
Açıp kapısını giresim gelir
Bir an önce ölesim gelir
Aradığım huzuru ancak o verir
Ben toprağım, toprağın oğluyum

Acep varmıdır bana sözlerin yalan diyen
Şu yalan dünyada kök salacağım diyen
Sonsuza dek ve ebediyen
Hiç kimse inkar edemez katiyen
Çünkü ben, toprağın oğluyum

Kuşların dilinden bile anlayan
O ermiş Sultan Süleyman
Anladıki bu dünya fani yalan
Beni bağrına bas dedi toprak ana
Anladımki ben, toprağın oğluyum

Onu anlatan şiirler yazsamda
Adına türküler destanlar yaksamda
Bağrına gonca güller taksamda
Derviş ile Minevverden olmuş olsamda
Yine ben toprağım, toprağın oğluyum

Önceleri çocuktum bilmezdim
Beni ninniyle uyutan annemi severdim
Gerçek annemin o olduğunu öğrendim
Toprakla oynardım eve gelmezdim
Seviyorum toprağı ben toprağın oğluyum

Şimdiden milattan önceye
Gündüzümüzden karanlık geceye
Türlü derde ve neşeye
O şahittir yalan ile gerçeğe
Ben toprağım, toprağın oğluyum

Dertsiz geldik bu virane hana
Bin dertle gideceğiz ona
Babamdır yarim topraktır ana
İsterseniz deli deyin bana
Ben toprağım, toprağın oğluyum

Yılların ömürle yarıştığı bu yerde
Gözümüze çekilecek bir siyah perde
Hani o ulu mevlanamız nerde
Oda yatıyor bu kara yerde
Ben toprağım, toprağın oğluyum

Ecelin o soğuk elleri
Birgün candan saracak beni
Sadık yarim kara topraktır
Aşık Veyselin dediği gibi
Ben toprağım, toprağın oğluyum

Ondan geldim ona giderim
Hislerime kapılıp bir yar severim
Onuda toprak ister benden
Yok demem ona gelin eylerim
Nasıl olsa ben toprağın oğluyum.



(21.02.1988)

Hacı Timurtaş