İstanbul’dayım
Gözlerim açık...
İstanbul’u yaşıyorum
Yüreğimde gurur...
Ey hadislerin başkenti
Sana olsun dökülen kanlar helâl,
Sana cennet olsun ölen canlar...
Sen dünyanın en güzel,
Gönül başkenti,
Sen ecdadımın başkenti,
Geldim işte koynundayım...
Kurban olurum Çengelköy’üne,
Kurban olurum Sarıyer’ine.
Boğazında akan bir damla
Su olabilseydim keşke,
Vermeselerdi cenneti bana...
Adına kim bilir ne şiirler yazıldı
Adına kim bilir ne güzel sözler söylendi,
Sana diyecek çok az sözüm var
Cennet sensizse
Ben cehenneme razıyım
Ey İstanbul...
Boğazından geçen gemilerinle,
Galata köprüsünde balık tutan sevdalılarınla,
Bir kahve içmenin
Bir ömre bedel olduğu
Çamlıcan’la
Sen padişahlar başkentisin
Ey İstanbul...
Keyif kırmadın, gönül bırakmadın
Kucakladın Osmanlı torunlarını
Haliç’e indirdiğin gemilerinle...
Torunlarda seni unutmadı
Sen atamın yadigârısın
Sen bana namus borcusun
Sen bana Allah emanetisin,
Sana göz koyan namert
Bizleri bulacak karşısında
Ölmedik daha,
Ölsek ne çıkar
Birimiz ölsek,
Bin doğarız senin uğruna
Ey aziz İstanbul...
Yatabilseydim keşke bir selvi gölgende
Yatabilseydim,
Zincirlikuyu’nda, Karacaahmet’inde
Kıyameti bekleyen minarelerin gibi,
Ölümü seninle bekleyen şu fani gibi,
Bekleseydim,
Bekleseydim ahireti,
Senin şefkatli koynunda...

Ufuk GÜNEY