Aşk ekmeli diyorsun gönül tarlama
Ektim de, yeşermiyor! Artık zorlama
Kaç parçaya bölündüm sayılmaz ama
Çakal sofralarında pay oldum Usta.

Karanlık yollarıma değmez bir ışık
Uykusuz gecelere beden alışık
Cevap yok sorulara aklım karışık
Değişti nidalarım, vay! Oldum usta.

Nefsimi kepçe sandım meğer süzgeçmiş
Doğruları süzmeden yanlışı seçmiş
Hüzünler vagon vagon, ezip de geçmiş
Her zorluğu taşıyan ray oldum usta.

Çile çektiğimizi bilmez vefasız
Vuslata erilemez elbet cefasız
Her oka aşinayız sürmez sefamız
Kör avcının elinde yay oldum usta.

Gülüm deyip dersem de batan bin diken
Hep sevene saplanır zalimden seken
Sevginin doldurduğu dipsiz göl iken
Bir meçhule müptela çay oldum usta.

Umutlarımız vardı hayata dair
Sevgi besleyecektik güven vesair
Yüreğini her harfle kanatan şair
Kâğıda döküldükçe zay oldum usta.