Hayal

Hızlı ve soğuk rüzgarı
Tutuşturup en tepesine bir dağın
Islıkladı göğün güzelliklerini
Yıldız denizlerine açılarak sözü
Bir düğme gibi ilikledi
Işıkları sevinçli kapılardan
Geçti gönül saraylarına

Umutlarının hizasına geldiğinde
Devasa bir hayalin iflahını sökerek
Şuh bir duayla
Koydu başını secdeye

İyilik kavgalı diline
Yürek menzilli sözcükleri sürdüğünde
Ölmeyi göze almıştı aklı
Bu yüzden soğuk bir şarkıyla
Başladı güne
Ve soğuk kendini haklayan
Bu terennümle sustu

Gösterişi seven çiçekler gibiydi
Işıl ışıl cıvıl cıvıl
Sazende bülbüllere nazını çektirirken

Gözlerini gömdüğü bu manzaranın
Mütevazi bir yerinde durmuş
Titrek alevli mumun hışmına uğramamak için
Sesini yenileyerek suskunluğunu böldü

Körebe oynayan çocukluğundan
Aşina bir yordamla elledi zamanı
Ömrüne kattığı bir kazanım gibi
Bağışlayarak dünü

Sokağın sığ bir yerinde
Binip gittiği kaba saba dolmuşların
İçinde hapsolan vakitlerini
Süssüz bakışların parmaklıklarından
Çekip alacak yıldızlanan ışıklara dokunduğunda
Şöyle diyecekti
“işte böyle olur
Hayali olanın dünya hevesi”