Yok bayım,
Aynı yöne bakar gibiyse de gözlerimiz
Gördüğümüz resim farklı.
Siz
Aşkın tanımını lügatlerden okumuşsunuz.
Ben damarlarımdan geçirdim
Akıttım yollarınıza,
Rengine kırmızı deyip geçtiniz.

Size sarıldığım gecelerde ne kadar yoktunuz aslında.
İzlerken dudaklarınızdan çıkan soluğunuzu
Gözlerinizin miminde görmek istedim aşkınızı.
Aşkın en saf haliydi o nefesleriniz,
Belki uykuda olmanızdan
Ayıkken hiç hissettiremediniz…

Susa büründüğünüz günlerde
Sabır zikrettim,
Ha gayret az daha diye diye…
Temassız olmadı ayaklarım yerlerden hiç.
Mutluluk oyununu
Taktım vitese,
Sürdüm çakıllı yollara kandırarak kendimi.
Kalbim yese de, beynim yemedi bu oyunu
Çıkmaz sokaklara saptı yönünü…

Zordu bayım…
Sizle başlayan günü
Sesinizi bile değdirmeden uzatmak yeni güne.

Zordu zor
Siz bu kadar yokken taşımak aşkınızı yüreğimde…

Oysa ben,
Zamansız açmak istemiştim kollarınızda.
Olmadığınızda bile,
İçimdeki o küçük kızın
Coşkusunu yollamak,
Arnavut kaldırımlarına çizdiği sek sekte,
Gökyüzünü kucaklarken
Size dinletmek istemiştim şarkılarını…

Ama siz
Hep yoktunuz
Bilebilseydiniz keşke
Aslında ne çoktunuz…




Canan Korkmaz