Bak yine ölmedim
Yine dimdik duruyorum karşında anne.
Yine eskisi kadar mağrur
Ama eskisinden daha güçlü bir şekilde.


Öyle ya
Biz ne depremler gördük,
Biz ne enkazlar altında kaldık anne.
Beraber yaşamadık mı bütün kıyametleri?
Beraber görmedik mi cehennemi ölmeden?
Bizim hayatımız zaten bir deprem
Şimdi soruyorum sana anne:
Ne gerek var cehennemlere?
Ne gerek var kıyametlere ?
Depremlere ne gerek var?
Hiçbir deprem acıtamaz yüreğimi anne
Sensizlik kadar,yoksulluk kadar.


Ölüm bize yakışmaz
Şimdi ölürsek kanımız yerde kalır anne
Daha alınacak bir öcümüz var bu hayattan,
Daha sarılacak dallarımız var ağaçlardan,
Daha bembeyaz güvercnler uçuracağız anne
Bir ilkbahar sabahı ülkemin semalarından.


Biliyorum anne, biliyorum!
Güneş, birgün battığı yerden doğacak
Ve yemyeşil gülecek bütün çocuklar,
Kışın her evde yanan sımsıcak bir ocak
Ve arkasına bakmadan kaçacak
Bu ölüm rengi soğuklar.


Nefret, koparılmayı bekleyen
Kirli bir yaprak kadar hazır,
Sevgi, alnımıza kazınmış bir yazı kadar sağlam,
Karınca evlere mutluluk taşır
Ve hazin korkak bir sis gibidir,
İçinden geçtiğimizde yıkılıp parçalanan.