Varlığın da öldürüyor yokluğun da
Bilsen kaç takvim bitirdim yokluğunda
Bağrıma bir hançer soktuğunda
Anlarsın kanımın neden akmadığını.


Bir çocuk gibi düştüm
Hiç yorulmadan peşine
Gözlerimi esir ettim
Senin birtek gülüşüne
Sen de birgün düşersen
Karşılıksız sevgi ateşine
Anlarsın alevlerde neden yanmadığımı.


Sahipsiz bir ağaç gibi
Dalından koparıldığında
Yalnızlıktan her gece
Duvarlara sarıldığında
Ve birgün gölgen bile
Sana darıldığında
Anlarsın her gece neden ağladığımı.


Hayatta inandığın
Birtek umudun bile kalmamışsa
O zavallı yüreğin
Gördüğü her kalbi adam sanmışsa
Ve en güvendiğin dağlara bile kar yağmışsa
Anlarsın insanlara neden inanmadığımı.


Yaşamak güzeldir
Fakat bir amaç uğruna
Defalarca gelirsen ölümle burun buruna
Ama yine de yediremiyorsan
Çakallara yenilmeyi gururuna
İşte o gün anlarsın
Bu kadar acıya neden dayandığımı.