İNTEQRASİYA

Bir vaxt deyirdilər qərb ölkələri
Azad sevgi verib sakinlərinə.
Hər bir qəsəbəsi, hər bir şəhəri
Dönüb sevgi, istək, eşq şəhərinə.
Sevgi ağac altda, sevgi yol üstə
Məhəbbət metroda, eşq avtobusda.
Asfaltın ortası, tində, dalanda
Kimin bir balaca vaxtı olanda,
Bağda kol dibində qucaqlaşdılar,
Stansiyalarda həddin aşdılar.
Ayıb yox, ədəb yox, hamı öpüşür
Kimin harda, necə səmtinə düşür.
–Yaxşı, bizə nolub kimdən əskiyik,
Niyə ki, kimdənsə geridə qalaq.
Biz də onlar kimi adi kişiyik,
Biz də bu sevgiyə, bu eşqə dalaq.
Belə yüngül, zəif düşüncələrdə
Bulunanlar oldu bizim şəhərdə.
Bu dənizkənarı, bu dağüstü park,
Yeməkxanalarda ayrıca otaq,
Bağ, bulvar bir yana, hər dəlmə-deşik
Hər tində bir qıza açılıb qucaq.
Həyasızlıq tumu əkibdi sevgi,
Məktəb qırağında, bağça yanında
Üzünə sırtıqlıq çəkibdi sevgi.
Qərbə inteqrasiya eşqi canında,
Nədir insanları çəkən vəhşətə?
Adam hiddətindən gəlir dəhşətə.
Bəlkə köçüb gedək bir il, ilyarım
Doyunca yaşayaq biz Avropada.
Müqayisə edək gəl aram-aram,
Görməli nə varsa, görək burada.
Tək bizə deyil ki, inteqrasiya-zad
Bizi də sevsinlər.
Qəribə işdi!
Bizdədir ən müdhiş mərifət, izzət,
Ürəyimiz təmiz, üzümüz xoşdu.
Yox, əstağfrüllah, görür gözümüz
Adi kişilərdən deyilik ki, biz.
Böyüklərə hörmət, kiçiyə yardım
Bəlkə də həyatda müqəddəs andım.
Oğul çox danışmaz ata yanında,
Xüsusi qüruru var atanın da.
Siqaret almazlar əsla əlinə,
Hər sözü gətirməz qızlar dilinə.
Qohuma, qonşuya açılar qucaq,
Qonağın ruzisi özündən qabaq.
Gələnin üzünə bunca açılar
Bütün pəncərələr, bütün qapılar.
Sevib sevilməyin öz məkanı var,
Cəmiyyətə sevgi – bu başqa işdi,
Qərb bizə çatmağa can atsa əgər
Bu qayıdış deyil, bu yüksəlişdi.
Qiymətini alıb bu mədənniyyət,
Namus, ismət, həya, abır carçısı.
Aqillər söyləyib Azərbaycana
Şərqin astanası, Şərqin qapısı.
Bəs bundan da uca olarmı zirvə,
İnsafınız olsun sevin bu hissi.
Geyib küçələrdə arsız qiyafə,
Qırmayın qürurla bu dolu hissi.

Elbəyi Cəlaloğlu