Konuşmak,
seni sevmek kadar kolay değil..
Bir ağaç altında, elimde sevdiğin çiçeklerle beklerken,
ve izlerken yıldızları,
onlardan çok, sana bakarken,
görmüyor musun?
Seni seviyorum..

Görmek, konuşmak kadar zor değil..
Gök yüzü karardığında akşam olduğunu
ve güneş doğduğunda nasıl sabah olduğunu anlıyorsan,
anlamalısın beni..
Konuşmak kadar zor değildir sevmek.

Ve seni sevmek
sana sustuklarımın yarısıdır..
Konuşmaya başladığımda, son bulmasından korkuyorum kalbimdeki çırpıntının.
Konuşmak kolay değil..
Ki gözlerine baktığımda,
dudaklarıma bir işgence gibi..
Bir karabasan gibi çöker
suskunluk..

Aşka içimden konuşurum,
ve ne varsa sana dair hepsi yüreğimde..
Görmelisin gözlerimde,
görmek zor değil.
İyi bak..
Gülümsemeni görmek istiyorum, hiç değilse.
Bir hiçsem bile
ve sevmesen de..

Konuşmak, beni sevmen kadar zor sanırım..
Ne ben konuşacağım, ne de sen seveceksin.
Sevmek zor değil,
konuşmak kadar.
Görmek de..
İyi bak gözlerime..
Seni seviyorum der gibiler..
İyi bak ve gülümse..

// Anıl Müçeoğlu