---------------------------------------------------------------------

Kalmadı


Kırk yıl oldu bu sevdaya düşeli
Kendime yetecek erkim kalmadı
Kafam karışalı aklım şaşalı
Feleğe vuracak çarkım kalmadı

Aşk beni coşturdu şaha kaldırdı
Kor ateşli sevda ile doldurdu
Diyar diyar Aslı diye yeldirdi
Benim Keremlerden farkım kalmadı

Yar aklımı aldı seyrana çıktı
Yakasız gömleğin eğnime taktı
Beni ateşine yaktı ha yaktı
Artık cehennemden korkum kalmadı

Görün Divani’yi ne yaptı netti
Bir sevda uğruna ömrün tüketti
Telleri eskidi ezgisi bitti
Daha söylenecek türküm kalmadı


Ali Divani


1951 yılında Merzifon’un Küçükelbiz (şimdiki adı Küçükçay) köyünde doğdu. Asıl adı Ali Kiziroğlu’dur. İlkokulu köyünde ve Merzifon’da okudu. Ortaokul ve liseyi ise Merzifon’da bitirdi.

İlk dönmelerde Nikabi ve Fehmi mahlaslı dedesi Mustafa’nın bazı yaşlılarca kendisine aktarılan şiirlerini öğrenen Ali Divani zamanla kendi de yazmaya başladı. Cemlerde dinlediği dede ve zakirler aracılığıyla bağlama çalmayı öğrendi.

Aşıklık geleneğine ilişkin ilk etkilendiği ve yardımın gördüğü kişi ise Sungurlulu İrfani oldu. İrfani’nin ölümünden sonra ise bir süre Artovalı Mazlum Dede’nin yanında kalarak bilgisini pekiştirdi. Mahlası da bu dönemde Mazlum Dede tarafından verildi. Sonraki yıllarda Turhallı Kul Semai, Almuslu Selmani gibi aşıkların desteğini gördü.

Değişik zamanlarda Veysel, Ali İzzet, Daimi, Şekip Şahadoğru, Hüseyin Çırakman, Mahzuni gibi aşıklarla görüştü ve dostluk kurdu.

Katıldığı şenlik ve yarışmalarda birçok ödül alan Ali Divani’nin şiirleri çeşitli araştırma, gazete ve dergide aktarıldı.

Ali Divani’ye ilişkin ayrıntılı bir araştırma Sabri Yücel tarafından »Merzifonlu Aşık Ali Divani-Yaşamı, Sanatı ve Şiirleri« (2003) adıyla yayınlandı.

KAYNAK:© BeKa Sitesi

---------------------------------------------------------------------
.....................................................................
)(-)(-)(-BUĞULU CAMLARA YAZDIM ADINI-)(((-300-)(-)(-)(

Sıla gibi var mı güvenli emin
Şimdi gurbet elde terkim kalmadı
Çaresiz kalmışım al sana yemin
Sanki neslim bitti ırkım kalmadı

Her zaman bu garip çile çekendi
Kurtuluş arayıp yola bakandı
Tam başardım derken gücüm tükendi
Damgamı vurmaya sirküm kalmadı

Nedeyim güzelim ey buğday tenlim
Şükür Yaratana açıktır anlım
Sevdanla kavrulur şu deli gönlüm
Sevmeye takatı berkim kalmadı

Aynaya baktımda dedim n’oluyor
Sanmayın Dünya’da çilem doluyor
Alnımda çizgiler vadi oluyor
Sıvası, kınası, kürküm kalmadı

Kaç defadır papatyadan fal tuttum
Ben bu gönlü yıllar yılı avuttum
Tebessüm, gülüşü çoktan unuttum
Gülecek dudakta örkim kalmadı

Bundan gayrı bizi Mevlam koruya
Cevap almaz oldum hiç bir soruya
Dönemedim gurbet elden geriye
Viran oldu evim barkım kalmadı

Gün gelip ederiz bizlerde veda
Kalırmı bizdende hoşça bir sâda
Lüzumsuz diyor ki yalan Dünyada
Yaşayan ölüden farkım kalmadı

Sadık Dağdeviren
Aşık Lüzumsuz


ETEK YAZILARI

TERKİ:ARKA,DEVAM,DESTEK
SİRKÜ:İMZA ÖRNEĞİ
BERK:sERT,DAYANIKLI,GÜÇLÜ
TAKAT:DAYANMA GÜCÜ
ÖRK:YETKİ
ERK:Bir işi yapabilme,güç,kudret