KAC ECEL, YOKLUĞUNDU ?

Mevsim döndü yine,
Kaç güz gecti ?
Saymıyorum artık..
Kaç ecel, yokluğundu ?
Tehet geçti..
Bir türlü ölemedim..

Boynumda sıkıca bağlanmış,
Bir halat var,
Nefes alamıyorum,
Içimde yer etmiş bir yara var,
Kabuk bağlatamıyorum..
Öyle bir savaştı ki verdiğim
Sevdan uğruna;
Barışamıyorum yarınımla..
Mahkumum sonsuza dek.
Bu idam tezgahında..


Dayan diyiyorum,
Gönlüme, dayan..
Sus diyiyorum dilime;
Sus..
Çok istesende
Konuşamazsın..
Haykıramazsın avaz, avaz
Içinden geçenleri..
Tutuklusun..

Umut yok, mutluluk yalan..
Ne var ki şu dünyada benim olan..
Ayağıma serseler bu vakitten sonra
Kırmızı halılar..
Hiç bir kuvet beni yaşama bağlayamaz..
Kaç ecel, gördüm ben ?
Hiç kimse !
Ve hiç bir şey onun yerini tutamaz..

Hasret dolu bir ben var,
Hala aklımda yaşanılanlar
Can yanıklarım ,pansumansız..
Ağrılı, sancılı,
Her gecenin sabahında;
Yeniden doğan özlemler...
Eylem yaparcasına,
Başkaldırıyor bana..

Dayan diyiyorum,
Dayan..
Elbet bir gün,
Can bedenden ayrılacak,
Işte o zaman !
Bu esaret nihayet son bulacak..

Yazan: Gönül Cesli