ÇOBAN KIZI

Erken uyanmasını öğrenmişti
Güneş her doğduğunda babası aklına gelirdi
Yörenin meşhur çapanıydı
Her emaneti kurtlardan koruyordu


Babasını gece çöktüğünde beklemeye başlardı
Bu ailedeki bir alışkanlıktı
Hanımın yemekleri taşın üzerindeydi
Közdeki patates külleri emiyordu


Dikenin güzelliği böğürtlemdi
Karanlık çöktükçe beklenti artıyordu
Oysa o eski bir tapınağa sığınmıştı
Kokuyu alan kurtlar aramaya başlamıştı


Bu döndüğü seferlerden biriydi
Zor olmasına rağmen ailesi için katlanıyordu
Çobanın kızı böyle büyüdü
Onun için babasının hayatı güzel bir hikâyeydi


Öğretmen olup çocuklarına sordu
Herkes olmak istediğini söylüyordu
Oysa biri vardı ki
Hasta annesi için doktor olmak istiyordu


Para toplamak istedi ama halk yoksuldu
Çözüm üretim yapmaktaydı
Boş bir tarlaya tahıl ekti
Şehirlerde satılınca genç kadın iyileşti

YUNUS YOLOĞLU