4
Yorum
1
Beğeni
5,0
Puan
3872
Okunma
Çayır yanar dostlar ağlar,
Su kendisini ateşe atar,
İtfayeçi panikle koşar,
Kuşların içi sızlar.
Bir gözyaşı kendisini ateşe atmak ister,
Çare olmak istiyen eller kalanlar içindir,
Kaçamayan hayvanlar gökyüzüne bakar,
Yaşaması için yalvarır, yuvasında kalanlar.
Karınca kendisini yerin içine saklar,
Ne fayda yer ısınır,
Taşlar bana dokunmayın der,
Olaya şahit olunca kızmıştır.
Senelerin yıkamadığını bir ateş yıkar,
Yinede ezilip büzülmez dik durmasını öğrenmiştir,
Ağaçlar önce birbiriyle vedalaşır ,
Sonra dostlarına üzülüp kül olur.
YUNUS YOLOĞLU
Cevap Yaz