4
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
1162
Okunma
Gözleri mavi denizin üzerinde bir ışıktı
Elleri güzel güllere layikti
Rüzgar susup sözlerini dinliyordu
Kafiyeli konuşmasını severdi
Yürüdükçe saçları dansa başlıyordu
Ne yaptığını bilen ve kendisinden emin bir hali vardı
Güneş yüzünü görmek istercesine ışıldatıyordu
Her ayrıntının üzerinde durduğu belliydi
Cümle aralarında ya sen diyordu
Aynı zamanda öğrenme şansı buluyordu
Anlatmaktan çok anlamakta önemliydi
Çünkü bu hikaye iki kişilikti
Deniz sahiline yaklaşıp durdu
Ağaçlar hafiften sallanmaya başlıyordu
Güneş uzaklaşmaya başlarken ay sahneyi almıştı
Samimiyetle düşüncelerini ifade ediyordu
YUNUS YOLOĞLU
Cevap Yaz