Nar kokan yapraklarda,
Heves ve sevinç vardı.
Filizler umutlu,
Ve taze bakışlar seyre dalardı.

Kuşlar aralarında ötüşürdü,
Dahası var dercesine.
Oysa kelebekler pek aldırmazdı,
Kaç günlük ömrünü görebildiği çiceklere ayırmalıydı.

Hoş kokulu çiceği kokladığında,
Giden yoculukta yorgunluğa değecekti.
Sadece mutluluk için yaşadığında,
Dert ve keder olsada yalnızlığa bırakılmıştı.

Dostları güzel şarkılar söylese de,
Gelip gecen misafir dönmeyecekti.
Arılar bunu bildiği halde,
Ağlamak yerine en güzel nakaratını vızıldardı.


YUNUS YOLOĞLU