1
Yorum
1
Beğeni
0,0
Puan
967
Okunma
Ne Hazân gerekiyor ne de bir Hüzzam şarkı,
Salınmakta ardımca yok ki ölümden farkı,
Çevirdikçe günbegün hasret denen o çarkı,
Savruldukca anbean yanıyor gönül barkı!
Sensizlik: Nefessizlik! Ölmeye ramak bir an,
Sensiz geçse de günler geçmiyor sanki zamân,
Dilesem de anlamsız, “af” ve “tövbe” ve “aman”,
Özlemle her anışda yanıyor gönül barkı!
Görememek işkence, duyamamak beteri!
Unutmak istesem de yok çaresi... yeteri,
Düşünmemek belki deee belki de tek eter’i!
O da hiç mümkün değil! Yanıyor gönül barkı!
Birkaç resim ki renksiz, birkaç hâtıra... anı,
Bir bıraksa Atakan... bir bıraksa yakanı,
Unuturum mu sandın o beyninde çakanı?
Her çakışda yenideeen yanıyor gönül barkı!
31.10.2008/02.00
Şiirin sahibi
Cevap Yaz