--(göz: tamam gözüktü, şu an gözleri pencerede)

şimdi git, ama geri geleceksen git…
ve geldiğinde canımın içi, kapalı pencerelerin hepsini aç önce
dağılsın sensizliğin doldurduğu, buram-buram yoksulluk kokusu
ve sonra her gün penceremize konan, o bir çift güvercini besle
ben onlara hiç bakamadım bile, yani alışmak ve ayrılmak korkusu,
birazdan gelirler, bekle.
…şimdi git canımın içi, ama geri gelecekmiş gibi git.


--(gez: sıkıntılı, öylece geziniyor evin içinde…)

bu sabah erken, gün doğarken git…
ama geldiğinde, sabah fırından çıkmış sıcak ekmek olsun elinde
inan kendime değil, güneş battığı zaman doyar benim de açlığım
sebebi, sana hasretimin taze ekmek gibi, kokmasıdır yüreğimde
sahi unutmadan, çayımız da tam deminde, sabahtan hazırlamıştım,
şimdi kısık ateşte…
…ne olur git, ama gün soğumadan gelecekmiş gibi git.


--(arpacık: neyse böylece dur bakalım, bekle…)

haydi git, daha da geç olmadan git…
geldiğinde, sabah söylediğin şarkının son nakaratı olsun dilinde
yani bir yokmuş ama hep varmışsın masalının kahramanı gibi
seni bekliyor olacak tüm akrep ve yelkovanlar, bıraktığın yerde
ve tabi ki ben de, elimde aşk mevsimlerinin hiç solmayacak çiçeği,
tam kapımızın önünde…
…durma git canımın içi, ama kapıyı açık bırak öyle git.


--(suikast: işte kapıdan çıktı, şimdi dokun tetiğe…)

. . . . . .

--(sorgulama: çiçekler bilmezler ki kimin elindeyken vurulduklarını,
ya da kimin kimi ve ne zaman vurduğunu.., ancak kendilerini yerde
buldukları zaman anlarlar bir şeyler olduğunu… ben nerden bileyim…)


Cevat Çeştepe