Bir söz vermiştim...O sözümü yerine getirdim....
Şiirim tüm engelsiz engelli kardeşlerime ( Ben ve zihinsel engelli oğlum: Yunus’um dahil )
--------------------------------------------------------------------------------------------------------
Hayat dediğin ne ki... Yarısı ruh, yarı can.
Biraz kemik ve ilik üç beş litre kızıl kan.
Hepsini karmış Rabbim yaratmış ondan insan
Benden bir farkın mı var niçin acırsın bana?


Görmese de gözlerim saydığın yedi rengi.
Hislerim kuvvetlirdir yoktur benzeri, dengi.
Ellerimle anlarım doğadaki ahengi.
Benden bir farkın mı var niçin acırsın bana?


Acıyarak değil de dost ol , gel gir koluma.
Sağ yanım tutmuyorsa yasla beni soluma.
Dümdüz et basamağı, engel koyma yoluma.
Benden bir farkın mı var niçin acırsın bana?


Ben de nefes alırım, senin gibi yaşarım.
Ben de gülü koklarım, şarkılarda coşarım.
Sen değil de, asıl ben şu haline şaşarım.
Benden bir farkın mı var niçin acırsın bana?


Ben de aynen sen gibi su içer, ekmek yerim.
Ben de emek veririm, alın teri dökerim.
Acımanı değil de dostluğunu isterim.
Benden bir farkın mı var niçin acırsın bana?


Yeter ki bir imkan ver her engeli atlarım.
Uzatırsan elini seni candan kutlarım.
Özürlü deme bana, ben o zaman patlarım.
Benden bir farkın mı var niçin acırsın bana?


Kimimiz kolu sakat, kimi hepten kötürüm.
Kimimiz sürünse de yerlerde sürüm sürüm.
Bir suç işlemedim ki olsun tek bir özürüm.
Benden bir farkın mı var niçin acırsın bana?


Senden tek istediğim ilgi, alaka, meyil..
Bu çağrıya kulak ver, bu sese biraz eğil.
İnan özürsüz dostum bu o kadar zor değil
Benden bir farkın mı var niçin acırsın bana?