4
Yorum
0
Beğeni
5,0
Puan
1197
Okunma
ben sende sendeledim
kimbilir kaç zemheride gül /dürdüm yanaklarıma
kimbilir ki kaç fırtınadan sakladım
seher ılımlığına mesrur gülüşlerimi
kimseler bilemez ağrı dağına tırmanmak gibiydi
ağırdağları yüklenişim
kimseler bilemez ki
alenen aslan gibi kükrerken
gizlenen ceylan ürkekliğinde adımladım yürekleri
yıkılmadım
sendelemedim
gözbebeklerimde bir ışık vardı her daim
yaşamak adına yürek yolumda
ben hiç kimseye yaslanmadım
ne kadar yorulsamda sırtımı dayamadım
yaslanacak omuz ben oldum
dayanacak duvar ben oldum da
’ben’ oldum
kah kayboldum kah yoruldum
ama sendelemedim
yıkılmadım
sadece saklandım
gel gör ki şimdi nerdeyim
ben sende sendeledim
sendelendim
çünkü ben sana yüreğimi yasladım
yüreğinin kapısına dayandımki
’sen’ olayım
sende ’beni’ bulayım
bak şimdi nehaldeyim
yanaklarımda ki güllerin boynu bükük
gülüşleri dökük
omuzlarımda ceylan gözyaşları
gözbebeklerimin ışığı sönük
ölmedim ama yaşamıyorumda
5.0
100% (2)
Cevap Yaz
