ŞAİRLER ERKEN ÖLÜR


Ben şairim.
Vazgeçmem sevdalarımdan.
Vazgeçmem inatlarımdan.
Kelebeğin kanadı gibi yüreğim;
Sev.
Ama tutma kanatlarımdan!
Şairler erken ölür….

Baba olmaktan korktum hep
Baba diyeni yalnız komaktan.
Oğula doyamamaktan..
Kalemim yazmaya nazırken,
Yazamaktan….
Bir metre aşağıda kağıt bulamamaktan….
Ne gelirse haktan……
Şairler erken ölür.

Ağustosta biliriz üşümeyi.
Şubat ayazında yanmayı.
En imkansız aşklarda bile;
Aşka inanmayı.
Aşka inanmayan yürek,
Aşkı taşımaz….
Aşkı taşıyan yürekse ,fazla yaşamaz
Şairler erken ölür..

Gidenin ardından boş durur mu eller,
Yazdıkça yazar.
Dudaklarım çatlar.
Kenarından kan sızar.
Hele bir de değdiler mi yüreğimize nazar;
Şairler erken ölür.

Bir kuşun kırık kanadına ağlar,
Yağmayan yağmura küseriz.
Aşk için boynumuzu giyotine sokar,
Mısralarımızda adam keseriz.
Ama cana kıyamayız biliriz.
Alnımıza doğrultulan namluya,
Şiirle bir adım daha geliriz.
Sırtımızı döndüğümüzde
Kahpe kurşunu yeriz
Gülümseriz
Şairler erken ölür..



Üzerimize dağlar devrilir,
Altında kalırız.
Arabistan’ın bütün kumları başımıza akar,
Seraba inanırız.
Hasreti daha bir yaşar,
Gurbetten pay alırız.

Uğruna şiirler yazdığımız adam,
Şiire kurban olsun deriz kimi vakit,
İnandığımıza ,
Yandığımıza güleriz,
Başımızı önümüze düşürür de gideriz,
Yazdığımız şiirlerin tokadını yeriz.
Şairler erken ölür