ANAM CAMLARDAN BAKMIYOR

Sağ eliyle başını tutardı.
Aklı sıra baş ağrısını.
Birisi bana gösterse ya;
Yüreğimin yarısını.
Anam camlardan bakmıyor artık.

Yüreğini döktüğü,
Yün çoraplarıydı.
Kah gül dalı indirir,
Kah çilek dalı bindirirdi.
Yedi evladın hasretini;
İlmeklerin arasına sindirirdi.
Cama yönelir
Yorgun gözlerini dindirirdi.
Anam camlardan bakmıyor artık.

Sokağın başındayken ,
Adımlarımı duyardı.
Camların ötesinde ;
O bambaşka bir diyardı.
Camların ardında;
Cennetim vardı.
Bir şubat ayazında,
Camlarım karardı.
Anam camlardan bakmıyor artık.

Fadime’si vardı anamın.
Fadime’si.
Türkmen köylerine gelip edip
Camlarda beklediği.
Göremediği demlerde;
Hasretine hasret eklediği.
Ciğerim dediği,
Guzum dediği.
Adını duyunca gülümsediği.
Fadime’n geldi ana.
Baksana
Anam camlardan bakmıyor artık

Çiçekleri olurdu kimi vakit.
Severdi.
Kışın ayazdan,yazın güneşten sakınırdı.
Dallarına bir bir dokunur
Goncası var mı diye bakınırdı.
Kuruyan çiçeklerinden,
Bana yakınırdı
Saksıları nadasa bıraktık.
Anam camlardan bakmıyor artık

Sabahın yedisinde aralardı,
Perşembe pazarından alınma tülleri.
Patiklere düşerdi yine,
Çatlak derili elleri.
Şimdi koyu bir perde çekili,
Bir ucu yırtık.
Anam camlardan bakmıyor artık

Köhnemiş tahta kapımız,
Bak yine çalınıyor.
Bak sokak satıcısından
Çinko sahan alınıyor..
Komşu kadın çağırıyor ana.
Kalksana.
Allahaşkına bir baksana
Anam camlardan bakmıyor artık

Karadağ’a nazır camlardan,
Karadağ’ı sen yaktın ana.
Sen.
Yanar mıydı;
Derdini dökmesen.
Yanar mıydı hasret türküleri yakmasan?
Gittiğinde kar yağdı başına.
Artık kar altında bırakmasan …
Camlardan bak ana.
Karadağı yak ana…
Yoooooook,
Yok ana…
Anam camlardan bakmıyor artık

İbrahim ŞAŞMA
Karaman 2006